Deptak

Lahja

KAWĄ O ŁAWĘ

Mój ślamazarny wen się obudził...

Więc pytam:

Co kochasz, mój PANIE?
zimną rosę na trawie,
szum morza krzyk mew,
ciche wiatru gwizdanie,
stworzenie gdy czuje swój zew.

Kiedy?
za dnia i w nocy,
przy początku i końcu,
w radości i smutku,
bogactwie i biedzie,
Zawsze!

Gdzie?
wśród niemodnych ksiąg,
obok obrazów TYCH wielkich,
w sąsiedztwie z Pascalem Schopenhauerem Kierkegaardenem,
przy ziemi i blisko chmur.
Wszędzie!

Czego Ci brakuje?
uśmiechu niepowleczonego łuszczącą się farbą,
twarzy która nie jest z kamienia i stali,
rąk bez grubych rękawic z papieru ściernego,
języka bez kłódki i drutu kolczastego,
oczu wilgotnych i żywych
.
.
.
ale nad wszystko brak mi...

Deletrix

Primo: REGULAMIN!
Secondo: Chyba już to gdzieś czytałam *szare komórki pracują*
Ach... na dziurawcu^^
Terzo:

Lahja

Ty nie patrz na moje wyjaśnienie, bo ja sama swojego wiersza nie mogę pojąć. To jest tak, jak wen leci szybciej od mózgu. Siedzę nad interpretacją już jakiś czas, ale to ciągle nie to!

Szlag mnie przysłowiowy bierze, bo to jest coś, czego nie mogę pojąc. Żeby własnego wiersza nie móc zrozumieć. Tragedia. Niech Cię pocieszy fakt, że żyję przez to w depresji, bo albo ja jestem głupia, albo w trakcie pisania wyszłam z siebie i stanęłam obok…

I odczepcie się na miłość Boską od tych przecinków! Ich tam ma nie być. I nie pytajcie dlaczego… tak jest i już.

Deletrix

No wiesz... interpunkcja rzecz święta.
Nie pytam dlaczego. Jednak i tak będę to odbierać jako błąd. Wiesz... ja zawsze muszę mieć zargumentowane wszystko. Nawet takie głupie rzeczy: ,,Po co mam iść po musztardę, skoro jest cały słoik w lodówce''.

A odnośnie regulaminu przesłałam Ci Pm-ką w czym rzecz.^^

Lahja

Zainspirowane kaszubską tradycją

puste noce

trzy księżyce wschodzą równocześnie
mrok pokoju ogrzewa świecy blask
cisza dźwięczy w uszach domownikom
nikt nic nie powie
patrząc na katafalk

podniosła chwila wśród bałaganu
wszystko jest jak było
sprzed wzejścia trzech księżyców
tylko okna duszy i lustra w domu
głęboką czernią zieją

gdzieś w oddali jęki stęki
słychać śpiewy żałości pełne
słowa w nich nie zrozumiesz
bo to śmierci językiem
hymny napisane

ruch jakiś dziwny się zaczyna
wraz ze wzejściem czwartego księżyca
i długą drogę do wieczności
cała gromada przebywa

płacz się wznosi
w niebie ginie
tak jak tradycja
on też przeminie

Sariel

Za zgodą adminki:
gdybyś zechciała betę dla swoich wierszy to wejdź w odpowiedni temat, o, TU, zgłoś się do którejś z betujących osób i wtedy ona z radością doprowadzi do porządku Twoje dzieła<3